"پیر میشی به پای من .. دوست داشتنی میشی برای من .. رنگ میشی برای زندگی من"

مردی مغرور و مهربان کسی که هر نفس اش بیمه زندگی من است. میدانید مردترین مردِ زندگی دخترها "پدر" است، حتی شاید یکی مثل من بیشتر از مادر دوستش داشته باشد. این مرد هم مانند همه آدم های کره زمین غصه میخورد، شاد میشود، حتی ناراحت میکند، فقط این موجود چون اسم "مرد" را به همراه دارد، با توجه به قانون نانوشته ای حق بیان ندارد، باید صلابتش حفظ شود، ناآرامی اش شاید جز دلش شب ها کنار هم بالینش فاش شود، این انسان باید به چشمِ من معجزه گر باشد. مرد مغرور و یک دنده ای که شاید هر یک دهه یک بار ناراحت ام کند ولی پایان این ناراحتیِ انگشت شمار خیلی زود اتفاق میافتد به طوری که در مقابل دخترش لطیف ترین مرد دنیا میشود، دستانش لای موهایم حرکت میکند و لبانش روی چشمم قفل میشود و وقتی از لبخندم اطمینان یافت دختری با قد 172 سانتی متر را روی پایش میناشند و میگوید: دختر بابا قهر نمیکنه، دختر بابا میبخشه.

ما بچه ها زود فراموش میکنیم و کم توجه میکنیم با هر قد کشیدن ما به چین های روی دست و پیشانی پدر افزوده میشود، توقع داشتن همیشه, حق بچه ها نسیت، او هم حق دارد توقع داشته باشد البته اونچه او میخواهد توقع نیست حق اش هست، حق اش محبت است، دل گرمی است به وقتش امنیت است امنیت روح و روان و شاید جسم.

برای تمام باباهای دنیا آرزوی سلامتی دارم و برای باباهایی که رفتن رحمت و مغفرت از خدا میخوام .....

داشتم به زن هایی فکر میکردم که هم مادرانه و هم پدرانه خودشان را وقف بچه هایشان کردند, دست این قدیس ها در کنار بوسیدن بوییدن هم مطلبه چون بوی خود بهشت لای همین دست هاست.

*پارسال یکی از شعرهای بابا رو دادم با خط نستعلیق شکسته خوش نویسی کردن و یک سال هست روی دیوار پذیرایی جا خشک کرده و لبخند پدرم را در هر نگاهی که به تابلو میاندازد میفهمم ولی امسال هنوز هیچ چیز آماده نکردم ....

"میلادت مبارک شیر خدا"