همه جای ایران سرای من است.

یکی از دلایلی که کشورم رو دوست دارم تنوع قومیت هاییِ که داره . خوشبختانه بدلیل جدید بودن رشته دانشگاهیم و اینکه در چند شهر محدود این رشته موجوده, تقریبا از بیشتر شهرها هم کلاسی داشتیم. اون روزی رو یادم نمیرود، خسته راه خوابگاه در پیش گرفته بودم, که استاد اندیشه ام رو دیدم,گفتن باید بیای کلاسِ من اون هم تایم برادران چون اعتقاد داشتن بحث اون روز برای من جذابه, همان روزی که "هانودین" بعنوان کنفرانس باید دین "مسیحیت" خودش رو شرح میداد, بماند که بیشتر وقتش صرف جواب دادن به کنجکاوی های من شد. "کاکا" همون پسر کرد و سنی مذهب و آرام که یه بار دنبال یکی میگشتم یه ریز ترکی براش حرف زدم و یک آن متوجه تعجبش شدم :)) , "روژین" کرمانشاهیِ زیبا که کردی حرف زدنش برام قابل فهم تر از کردی "خیال" و "مداح" مهابادی بود. "فاطی" شیرازی خوش مشرب و ورودی قبل ما. "دختر" خوزستانی و عرب زبان که اسمش یادم نیست اونم ورودی خیلی قبلتر ما بود. "فرید" شمالی و بچه زرنگ. "کامران" چشم سبز کردستانی که اوایل بخاطر چهره تا حدودی خشنش میترسیدم ولی به مرور ترسم ریخت حتی تقلب هم رسوندم براش :)). "زینب" که اصالت و جد و آبادش برا تهرانِ و خیلی هم دختر گُلیِ. "یزدی نژاد" کرمانی و بازیگر تئاتر دانشگاه و ذاتا صمیمی با همه که بخاطر فامیلیش هیج وقت کرمانی بودنش رو قبول نمیکردم و فکر میکردم باید یزدی باشه :)). دوستان آذربایجان غربی و اردبیل و هم استانی های خودمم بماند. این وسط نبود اصفهانی و مشهدی و لر خیلی زیاد خودنمایی میکرد. زبان "ترکمن" ها رو هم خیلی دوست دارم, غلیظ بودن جذابی داره .

و در آخر این چالش جدید برپا شده از وبلاگ "آقا گل" خیلی جذاب و دوست داشتنی بود. دست ایشون و همه کسایی که همراهی و همکاری کردن طلا .