می ارزه به امتحان کردنش :)

یه شب سرد، سکوووووووت و آتیش همین...

اگه سکوتی که اینروزها کم یاب شده هم نبود، یه هندزفری و پلی رو آهنگایی که ذره ای برات مهم نیست چی ان، نه لحن، نه ریتم، نه محتوا هیچی...

بشینی، راه بری، بدویی، بخندی، پشت درخت گریه کنی یادت باشه پشت درخت، فقط مهم اینه خودت باشی و خودت، با خیال راحت رویا ببافی و غرق شی تو رویاهات...

یه شب هزار شب نمیشه، هر یه شب برا خودش هزارتا شبه...

چایی زغالی بخوری و بوی آتیش رو استشمام کنی، یه بوی خووب یه بوی زنده یه بوی گرم...

راستی چرا تو نهایت شلوغ بودن روزا و شبا و دوروبر و حتی حرافیای خفه کننده دلامون ساکت شده؟؟ آروم برا خودش میتپه، آروم غصه میخوره، آروم برا خیلی چیزا و خیلی کسا غنج میره و جیک اش هم درنمیاد؟؟