اهدای زندگی به انتخاب"آقاگل"

مرگ نه تلخ است و نه ترسناک, دیر یا زود به وقتش سراغ همه امون میاد و هر کدوم به طریقی لبیک اش رو پاسخ میدهیم. بعضی وقت ها چرخ گردونِ جهان طوری میچرخد که مرگ یکی میتواند شیرین تر از مرگ طبیعی باشد, زندگی ببخشد, به آرامش برساند و آرام شود. مرگ مغزی یعنی تمام, حداقل اینکه تا الان علم ثابت کرده امکان برگشت وجود ندارد, اینجاست که دو انتخاب در پیش رو است: 1. دستگاهی که تپش قلب رو کنترل میکند و آن هم موقتی است را خاموش کرد و جسم بی جون رو زیر خروارها خاک گذاشت خدایش بیامرزد و تمام. 2. و انتخابی والاتر و بزرگتر, با همین جسم بی جان, چندین دل شاد کرد, گوشه ای از رحمت, نعمت و بخشندگی خدا رو هویدا کرد, نفس ها روان کرد و دعاها به جان و روح خرید.

در ذهن منِ دیکتاتور, مخالفت با اهدای عضو توجیه نشدنی است.

امیدوارم همیشه سلامت و تندرست و واقع بین باشیم.